Center for Science, Technology, and Society

Algorithmic dating – Loneliness of people on online dating apps

Suppanat Sakprasert

The advent of online dating applications has brought about a significant transformation in the way people communicate and connect with one another. Through technological advancements, individuals now have a simplified means of interaction, wherein they can effortlessly swipe left or right to establish matches, engage in conversations, or even engage in video calls, all with the intention of finding love or companionship. Nevertheless, despite the widespread availability and popularity of these applications in the market, there has been a noticeable rise in the number of individuals who remain single and experience feelings of loneliness within this digital realm, like many others.

This prevailing phenomenon of singleness, loneliness, and ambiguity can be attributed to certain changes in human behavior resulting from interactions with these online dating applications that are powered by artificial intelligence and algorithms. Furthermore, the nature of the online society, characterized by its rapid pace and constant flux, makes it almost impossible for perfect matches to meet in real life.

Excessive Swiping

Engaging in the process of “swiping” is a necessary action within online dating applications, facilitating the identification of potential partners for conversation. Mutual “matching”, as indicated by both parties swiping right, enables them to initiate communication. The online dating realm presents a higher probability of encountering individuals who hold the potential of becoming future romantic partners, surpassing the chances offered by chance encounters in the offline world. However, existing research (Her & Timmermans, 2021) has uncovered correlations between the utilization of dating apps and elevated levels of anxiety, depression, and diminished life satisfaction. Nevertheless, the precise mechanisms responsible for these adverse consequences remain unclear, presuming that the duration of app usage does not directly impact an individual’s well-being.

Nevertheless, research by Thomas et al. (2023) has also found that even if we have many matches, it does not necessarily contribute to a sense of fulfillment or a successful relationship. Although the amount of time spent on dating apps is not directly related to negative outcomes, there is a behavior pattern that leads to these negative consequences, known as “excessive swiping.” This refers to the uncontrolled and compulsive habit of continuously swiping to find potential matches within the app, with an intense attachment to the act of swiping itself. One underlying cause of this behavior stems from the algorithms employed by dating apps, which operate similarly to slot machines. In other words, they provide us with a certain number of matches that entice us to continue using the app, leading to a sense of satisfaction when a match is finally obtained. However, upon deeper examination, this algorithmic process is linked to two psychological processes that can further explain the origin of this behavior.

Firstly, the act of excessive swiping functions as a form of risk-free reinforcement. Drawing from the Pavlovian perspective in the school of learning psychology, it is asserted that “actions that initially lead to improvements in self-esteem or mood are positively reinforced. In other words, individuals associate these behaviors with pleasure” As swiping on the online dating application brings pleasure to users through potential matches, it becomes a behavior that is positively reinforced. This act of swiping, itself, does not involve any inherent risks. If a match is obtained, it serves as a form of reinforcement, whereas if no match is found, there are no responses. Conversely, engaging in conversations or presenting oneself to potential matches carries the possibility of negative outcomes. Consequently, the optimal approach appears to be persistently swiping while avoiding conversations that may result in rejection.

Secondly, another underlying factor is the inclination to maximize outcomes. Users tend to seek a greater number of options, even if they have already encountered satisfactory choices. The availability of numerous options fosters a tendency to continuously pursue additional alternatives. In the context of online dating, this translates to continuous swiping behavior.

Engaging in excessive swiping behavior can have negative consequences, particularly an increased fear of being single. As the pool of potential matches expands, users feel compelled to meticulously evaluate and eliminate profiles that do not meet their standards. This behavior generates a sense of urgency to find a partner and undermines one’s self-worth when failing to secure a match. Furthermore, the abundance of options can diminish motivation to actively pursue potential matches in real life, as individuals may be misguided to do this excessive swiping. Despite the initial enjoyment of having a wide range of choices in the online realm, users are often unaware of the detrimental effects of devoting excessive time to swiping on dating apps. This lack of awareness can contribute to feelings of apprehension and ultimately foster a sense of isolation.

Extended Loneliness

Based on research conducted in 2022 (Candiotto, 2022), loneliness can be defined as a profound sense of sadness and melancholy arising from the longing for meaningful social connections that remain unfulfilled. This concept goes beyond mere negative emotions experienced by individuals and encompasses situations where social interactions are hindered. For instance, it could be a result of relocating to a new location, being unable to meet with friends, or even occurring despite being surrounded by a multitude of people. Nevertheless, in the realm of online social networks, loneliness takes on a broader meaning. It not only denotes the absence of relationships but also encompasses a persistent yearning for connections that are left unreceived, even in a state of constant internet connectivity (hyperconnectivity).

      The extended loneliness leads us to a highly interconnected world that instills a fear of missing out on stories or individuals. Consequently, our identity within this realm transforms into one that is unable to establish meaningful relationships. Due to the pervasive nature of online existence, the existence of that identity is diminished. The infinite possibilities of matching, which tantalize with the hope of finding someone, ultimately become an endless pursuit, replacing the sense of connection with a vague and unfulfilled feeling of loneliness in this world.

      The emergence of this emotional state can be attributed to two underlying factors: 1) The prevalence of hyperconnectivity, characterized by prolonged self-engagement on the internet, and 2) longing for connections. Upon closer scrutiny, it becomes evident that excessive swiping behavior on dating applications is closely associated with the aforementioned factors, contributing to an extended sense of loneliness. To elaborate, a significant proportion of dating app users experience feelings of isolation and solitude, which serve as a motivation in their pursuit of a romantic partner or relationships within these digital platforms. Consequently, when individuals engage in excessive swiping, their online presence and connection are further prolonged. Hence, employing such usage patterns on dating apps often results in feelings of loneliness and a profound sense of emptiness, as they fail to foster genuine connections or encounters with empathetic relationships.

Understanding and coping

At this point, online dating apps may be perceived as a catalyst for loneliness. However, the truth is not always so straightforward. If we proactively confront and navigate through it with awareness, dating apps can serve as valuable tools that enable us to encounter people, we never thought we would meet. This, in turn, can lead to the development of meaningful connections and even evolve into lifelong partnerships. However, in order to effectively handle these situations, it is crucial for us to first understand and acknowledge the feelings of loneliness that arise from using dating apps.

The first question that may arise in the minds of many (including the writer themselves) is, “If using these apps leads to negative feelings, why do so many people continue to use them and even purchase subscriptions?” This can be explained by the underlying background feeling of extended loneliness. The negative aspect of extended loneliness is something that exists outside of our conscious awareness and is also overlaid with other seemingly positive emotions, such as enjoyment, relaxation, or excitement. Not only do we often fail to clearly recognize the undesirable feelings that arise, but it also makes it difficult for us to perceive the devices we use, which have a phenomenologically transparent nature (meaning that we may overlook the influence of these devices on our experiences). These phenomena complicate our self-awareness, leaving us with deep-seated anxieties or occasional feelings of unease that serve as signals to secretly alert us.

Therefore, dealing with this issue is not just about assessing satisfaction in using dating apps (including other apps and online-connected devices), but it also requires us to observe our behaviors and their consequences. For example, comparing the number of matches we have on online dating apps with the number of people we actually meet in real life, or examining our screen time of these apps. The underlying rule that amplifies the feeling of extended loneliness is something we are unaware of, and it leads us to excessively swipe on online dating apps without realizing how much time it consumes from our lives. Once we become aware of our online behaviors, loneliness will no longer extend. Additionally, engaging in conversations with matched people is recommended, and it may even foster meaningful relationships if we invest more effort in building connections in the real world rather than solely relying on the online dating apps.

Don’t forget the role of AI!

If we delve deeper, the root cause of this problem could potentially be AI or artificial intelligence that operates behind the scenes and powers these apps. According to a recent study (Narr & Luong, 2023), there is a correlation between boredom, ghosting, and being flaky and users’ perception of the algorithms used in these dating apps. In other words, users often experience matches disappearing without explanation, making it difficult to find a compatible dating partners. Users then have to seek new matches and start new conversations, be cynical if these interactions will lead to something meaningful, end up with the disappearance of someone they were previously engaged with. This endless cycle is a result of the underlying objective of capitalism-driven systems that rely on data to design algorithms that aim to increase user engagement. Furthermore, these algorithms often repeatedly present users with similar profiles, limiting the opportunity to encounter diverse individuals. This algorithm, known as “collaborative filtering,” works by suggesting popular profiles at the time alongsideprofiles that match our preferences (swiped right), like how Netflix recommends TV series (Wired, 2023).

You can learn more about “collaborative filtering” from this website: https://monstermatch.hiddenswitch.com/

Ultimately, dating apps serve as tools to help us meet people and seek out specific types of relationships. However, it is our collective responsibility to develop meaningful and enduring connections. Good encounters and relationships can be found not only within various dating apps but also when we lift our heads and look around. The person next to us could be a pastry chef at our favorite café, a singer at a bar we frequently go, or someone who brushes shoulders with us on the sidewalk.

ผู้เขียน: ศุภณัฐ ศักดิ์ประเสริฐ

แอปพลิเคชันสำหรับการเดตบนโลกออนไลน์ได้ปฏิวัติการติดต่อพบปะของผู้คนไปอย่างสิ้นเชิง เทคโนโลยีทำให้ปฏิสัมพันธ์นั้นง่ายขึ้นด้วยการปัดซ้าย-ขวา เพื่อจับคู่ สนทนา หรือวิดีโอคอลกันเพื่อหาคนรักหรือเพื่อน แต่อย่างไรก็ตาม แม้แอปพลิเคชันเหล่านี้จะมีมากมายในตลาดและเฟื่องฟูอย่างมาก ก็ยังมาพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของคนโสดที่เหงาหรือโดดเดี่ยวทั้ง ๆ ที่ก็อยู่บนโลกออนไลน์นี้เช่นเดียวกันกับหลายคน

สาเหตุของปรากฏการณ์ความโสด-เหงา-อ้างว้างนี้ อาจเกิดจากพฤติกรรมบางอย่างของมนุษย์ที่เปลี่ยนไปจากการมีปฏิสัมพันธ์กับเทคโนโลยีหรือแอปหาคู่ที่ถูกขับเคลื่อนด้วยปัญญาประดิษฐ์และอัลกอริธึม และด้วยธรรมชาติของสังคมออนไลน์ที่หมุนไปด้วยความเร็วสูงทำให้คู่แมชจะมาพบเจอกันในชีวิตจริงจึงเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้

การปัดที่มากเกินไป

การปัดเลือกคู่เป็นกิจกรรมที่จำเป็นในการหาคู่เดตบนโลกออนไลน์ หากเราและอีกฝ่ายปัดให้กันจึงหรือแมชกันจะสามารถสนทนากันได้ ซึ่งโอกาสที่เราจะเจอใครสักคนที่อาจจะเป็นคู่ของเราในอนาคตก็ดูจะมีมากกว่าการไปสุ่มหาในชีวิตจริง การศึกษาที่ผ่านมา (Her & Timmermans, 2021) พบว่า การติดแอปหาคู่ มีความสัมพันธ์กับความวิตกกังวล สภาวะซึมเศร้า และความพึงพอใจในชีวิตที่ลดลง แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ทราบว่ากระบวนการใดที่มีส่วนสัมพันธ์กับผลลบดังกล่าว ซึ่งตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่าเวลาการใช้งานแอปนั้นไม่ได้สัมพันธ์กับสุขภาวะโดยตรง

แต่ก็มีการวิจัย (Thomas et al., 2023) ที่ก็พบว่า แม้ว่าเราจะมีคนที่แมชกันเยอะเพียงใดก็ไม่ช่วยให้เรารู้สึกเติมเต็มหรือได้คู่อยู่ดี แม้ปริมาณเวลาที่ใช้ในแอปหาคู่จะไม่ได้สัมพันธ์กับผลลัพธ์ด้านลบที่เกิดขึ้นโดยตรง แต่พฤติกรรมกำกับที่ทำให้ผลลบนี้เกิดขึ้นคือ “การปัดที่มากเกินไป” ซึ่งเป็นพฤติกรรมการปัดหาคู่ในแอปอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ และมีความคิดหรือความรู้สึกยึดติดกับการปัดนั้น สาเหตุหนึ่งของการเกิดพฤติกรรมนี้ก็มาจากอัลกอริธึมของแอปที่ทำงานเหมือน slot machine กล่าวคือ มันจะให้แมชกับเราจำนวนหนึ่งที่พอจะโน้มน้าวเราได้ใช้งานต่อ แล้วเริ่มติดความพึงพอใจจากการได้แมชไปในที่สุด อย่างไรก็ตาม หากมองให้ลึกลงไปอีก การทำงานของอัลกอริธึมนี้ได้เชื่อมโยงกับกระบวนการทางจิตวิทยาอีก 2 ประการที่สามารถอธิบายที่มาของพฤติกรรมนี้ได้ดังต่อไปนี้

ประการแรกคือ การปัดที่มากเกินไปเป็นการเสริมแรงโดยปราศจากความเสี่ยง จากมุมมองจิตวิทยาการเรียนรู้แบบ Pavlovian กล่าวถึงพฤติกรรมเสพติดไว้ว่า “พฤติกรรมใดที่ทำแล้วได้การเพิ่มคุณค่าในตนหรือส่งเสริมอารมณ์ให้ดีขึ้นย่อมเป็นตัวเสริมแรงทางบวก” และเนื่องจากการปัดให้ความพึงพอใจแก่ผู้ใช้ในรูปแบบของการแมช ดังนั้นการแมชจึงเป็นการเสริมแรงพฤติกรรมการปัดไปโดยปริยาย ซึ่งการปัดนี้เองเป็นพฤติกรรมที่ปราศจากความเสี่ยงใด ๆ มีเพียงการเสริมแรงด้วยการแมชหรือไม่แมชที่ไม่มีผลเสียอะไร กลับกัน การคุยกันหรือนำเสนอตัวตนกับอีกฝ่ายมีโอกาสได้ผลลัพธ์เชิงลบ กลายเป็นว่าทางที่ดีที่สุดคือการปัดไปเรื่อย ๆ และเลี่ยงการคุยที่มีโอกาสถูกปฏิเสธ และสาเหตุประการที่สองคือการหวังผลสูงสุด ผู้ใช้งานมีแนวโน้มที่จะหาตัวเลือกให้มากที่สุดแม้จะเจอตัวเลือกที่ดีพอแล้ว ยิ่งมีตัวเลือกเยอะ เราก็ยิ่งหาตัวเลือกมากขึ้น ในที่นี้ก็คือการปัดต่อไปเรื่อย ๆ นั่นเอง

สิ่งที่ตามมาของผู้ที่มีพฤติกรรมการปัดที่มากเกินไปก็คือ เพื่อมีตัวเลือกที่มากขึ้นก็สัมพันธ์กับความกลัวการเป็นโสดที่มากขึ้นตามไปด้วย เนื่องจากการมีตัวเลือกจำนวนมาก ผู้ใช้งานจะเริ่มรู้สึกว่าพวกเขาจะต้องกลั่นกรองโปรไฟล์แต่ละคนให้ถี่ถ้วนขึ้นและตัดสิ่งที่ไม่ใช่ออก พฤติกรรมแบบนี้เองที่เป็นแรงกดดันให้ผู้ใช้งานว่าต้องหาคู่ให้ได้ และไปกระตุ้นการตอกย้ำตัวเองหากหาคู่ไม่สำเร็จ นอกจากนี้ การมีตัวเลือกที่มากเกินไปยังลดความตั้งใจที่จะพบปะคู่แมช เพราะพวกเขาจะถูกชักจูงอย่างผิด ๆ ให้ใช้เวลาไปกับการปัดที่มากเกินไปนี้ แม้ว่าพวกเขาจะรู้สึกชอบการมีตัวเลือกบนโลกออนไลน์จำนวนมาก แต่ก็ไม่รู้ตัวว่าการใช้เวลากับแอปหาคู่ที่เต็มไปด้วยการปัดที่มากเกินไปแบบนี้ก็นำมาซึ่งความกลัว และในท้ายที่สุดก็เกิดเป็นความโดดเดี่ยวในที่สุด

ความโดดเดี่ยวที่แผ่ขยาย

จากงานวิจัยในปี 2022 (Candiotto, 2022) ได้นิยามสำหรับความโดดเดี่ยวอ้างว้างหรือ loneliness คือความรู้สึกเศร้าโศกเสียใจจจากความต้องการในการสร้างความสัมพันธ์ที่ไม่ได้รับการเติมเต็ม ซึ่งสิ่งนี้ไม่ได้แสดงถึงความรู้สึกในแง่ลบที่บุคคลกำลังเผชิญอยู่เพียงเท่านั้น แต่ยังหมายถึงสถานการณ์ที่บุคคลนั้นไม่สามารถมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมนั้น ๆ ได้ เช่น การเปลี่ยนที่อยู่ใหม่ หรือการที่ไม่สามารถพบเจอเพื่อน ๆ ได้ หรือเกิดขึ้นแม้เราจะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายด้วยเช่นกัน แต่ความโดดเดี่ยวในบริบทของสังคมออนไลน์มีส่วนขยายความไปมากกว่านั้น เพราะความโดดเดี่ยวที่แผ่ขยายบนโลกออนไลน์ไม่ได้หมายถึงการขาดความสัมพันธ์แต่เพียงเท่านั้น แต่ยังหมายถึงความรู้สึกโหยหาความสัมพันธ์ที่เราไม่มีแม้จะเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตตลอดเวลา

ความโดดเดี่ยวที่แผ่ขยาย นำพาเราสู่โลกที่เชื่อมต่อกันอย่างมากล้น โลกที่ทำให้เรารู้สึกกลัวว่าจะพลาดเรื่องราวหรือใครไป ตัวตนที่อยู่บนโลกใบนี้จึงเป็นตัวตนที่ไม่สามารถหาความสัมพันธ์ที่มีความหมายได้ และการมีอยู่ของตัวตนนั้นก็ถูกลดทอนคุณค่าไป จากการถาโถมเข้ามาของความเป็นไปได้อนันต์บนโลกออนไลน์ ที่คนเหล่านั้นคาดหวังว่าจะเจอคนที่ตามหา แต่สุดท้ายก็กลายเป็นการตามหาอย่างไม่รู้จบและได้ความโดดเดี่ยวอ้างว้างมาแทนความรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งกับโลกใบนี้ในท้ายที่สุด

ที่มาของความรู้สึกนี้เกิดจาการทำงานร่วมกันของ 1. การเชื่อมต่อตัวเองบนโลกอินเทอร์เน็ตเป็นเวลานาน และ 2. ความต้องการความสัมพันธ์ ซึ่งหากพิจารณาดูจะพบว่าพฤติกรรมการปัดที่มากเกินไปบนแอปหาคู่นั้นเชื่อมโยงกับองค์ประกอบของความโดดเดี่ยวที่แผ่ขยายอย่างชัดเจน กล่าวคือ ผู้ใช้งานแอพหาคู่ส่วนใหญ่มีความเหงาความโดดเดี่ยวที่เป็นแรงผลักดันในการหาคู่หรือความสัมพันธ์บนแอปหาคู่เหล่านี้ จากนั้นเมื่อเกิดพฤติกรรมการปัดแบบมากเกินไปก็จะทำให้เกิดการเชื่อมตัวเองบนโลกอินเทอร์เน็ตเป็นเวลานาน ซึ่งกล่าวได้ว่าการใช้งานบนแอปหาคู่ในลักษณะนี้เองทำให้เกิดความรู้สึกโดดเดี่ยวและเหงา เพราะมันไม่สามารถให้ความสัมพันธ์ที่เติมเต็มเรา หรือความสัมพันธ์ที่ใครสักคนหนึ่งจะมาเห็นอกเห็นใจเราได้

การเข้าใจและรับมือ

มาถึงตรงนี้ หลายคนอาจจะมองว่า “แอปหาคู่เป็นตัวร้ายที่ทำให้เราโดดเดี่ยว” แต่ความจริงไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนั้นเสมอไป เพราะหากเรารับมือกับมันอย่างรู้เท่าทัน มันก็จะเป็นเครื่องมือหนึ่งที่มีคุณภาพ มันทำให้เราพบเจอคนที่เราไม่คิดว่าจะได้เจอกัน จนเกิดเป็นความผูกพันธ์ที่ดีและอาจลงเลยด้วยการเป็นคู่ชีวิตกันไปในที่สุด แต่การจะรับมือได้นั้น เราจำเป็นต้องรู้จักความรู้สึกโดดเดี่ยวที่เกิดขึ้นนี้เสียก่อน

คำถามแรกที่อาจจะเกิดขึ้นในใจหลายคน (อย่าน้อยก็คือผู้เขียนเอง) คือ “ถ้าในเมื่อเราใช้งานแอปเหล่านี้แล้วมันเกิดความรู้สึกเชิงลบ ทำไมจึงยังมีคนใช้มากมายที่เพิ่งเข้ามาใช้ และใช้อยู่ มิหนำซ้ำยังซื้อแพคเกจรายเดือนของแอปเหล่านั้นด้วย?” สิ่งนี้อธิบายได้ด้วย การเป็นความรู้สึกพื้นหลังของความโดดเดี่ยวแบบแผ่ขยาย กล่าวคือ ความรู้สึกด้านลบของความโดดเดี่ยวแบบแผ่ขยายนั้นเป็นสิ่งที่อยู่นอกการรับรู้ของเราและมันยังอยู่ภายใต้ความรู้สึกทางบวกที่ผิวเผินอื่น ๆ อีก เช่น ความสนุก ความผ่อนคลาย หรือความตื่นเต้น เป็นต้น ซึ่งนอกจากเราจะไม่รู้ตัวอย่างชัดเจนแล้วว่ามีความรู้สึกที่ไม่พึงประสงค์เกิดขึ้น มันยังทำให้อุปกรณ์สื่อสรที่เราใช้โปร่งใสทางปรากฏการณ์วิทยาอีกด้วย (หมายถึงเรายังรับรู้ด้วยประสาทสัมผัสว่าเราใช้งานอุปกรณ์แต่ในเชิงประสบการณ์ที่เกิดขึ้นเรามองข้ามอุปกรณ์เหล่านี้ไป) ซึ่งทำให้การตระหนักรู้เกิดยากขึ้นไปอีก มีเพียงความรู้สึกกังวลลึก ๆ ในใจหรือความรู้สึกโหวงในอกที่อาจจะเกิดขึ้นในบางครั้งเพื่อเป็นสัญญาณบอกให้เรารู้ตัว

ดังนั้นแล้ว การรับมือกับสิ่งนี้ไม่ใช่ดูที่ความพึงพอใจในการใช้แอปหาคู่ (รวมทั้งแอปพลิเคชันและอุปกรณ์ที่เชื่อมต่อออนไลน์อื่น ๆ) แต่เพียงเท่านั้น แต่ยังจำเป็นต้องสังเกตพฤติกรรมและผลของพฤติกรรมของเราด้วย เช่น จำนวนแมชที่คุณมีในแอปหาคู่เมื่อเทียบกับจำนวนคนที่คุณพบเจอในชีวิตจริงจากคนหาคู่ หรือเวลาการใช้งานแอปนั้น (Screen time) เป็นต้น เพราะกฎเหล็กที่ทำให้ความโดดเดี่ยวแบบแผ่ขยายเป็นสิ่งที่เราไม่รู้ตัวและกลับไปพยายามปัดแบบมากเกินไปในแอปหาคู่คือการที่เราไม่รู้ตัวว่ามันได้ล้ำเส้นเวลาชีวิตเราไปมากเท่าไร หากเราตระหนักรู้ได้แล้วความโดดเดี่ยวนี้จะไม่แผ่ขยายเข้ามา นอกจากนี้การได้พบปะพูดคุยกับคนที่แมชในโลกออนไลน์ก็เป็นการเรียนรู้กันได้มากขึ้น และอาจนำมาซึ่งความสัมพันธ์ที่มีความหมายในที่สุดหากเราได้ลงมือสร้างความสัมพันธ์บนโลกชีวิตจริงมากกว่าบนโลกออนไลน์

อย่ามองข้าม AI!

ถ้ามองให้ลึกลงไป ต้นตอของปัญหาที่แท้จริงนั้นอาจจะเป็น AI หรือปัญญาประดิษฐ์ที่อยู่เบื้องหลังและขับเคลื่อนแอปเหล่านี้ก็เป็นได้ เพราะจากงานวิจัยหนึ่ง (Narr & Luong, 2023) พบว่าความเบื่อหน่าย การหายไป หรือการยกเลิกเวลานัดแบบกระชั้นชิดมีความสัมพันธ์กับมุมมองที่ผู้ใช้งานมีต่ออัลกอริธึมของแอปหาคู่เหล่านี้ กล่าวคือคู่แมชของผู้ใช้มักจะหายไปโดยไม่มีคำอธิบาย มันเลยเป็นเรื่องยากที่จะหาคู่ออกเดตได้ และผู้ใช้ต้องหาคู่แมชใหม่ที่เริ่มบทสนทนาใหม่ด้วยความเคลือบแคลงว่าการสนทนาครั้งนี้จะนำไปสู่อะไรที่มีความหมายหรือไม่ และลงเอยด้วยการหายไปของใครคนใดคนหนึ่งก่อน เป็นวังวนที่ไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งวังวนนี้เองเกิดขึ้นจากเป้าหมายของระบบทุนนิยมที่มีข้อมูลเป็นตัวขับเคลื่อนให้ออกแบบอัลกอริธึมที่ต้องการเพิ่มยอดการใช้งานของผู้ใช้ นอกจากนี้อัลกอริธึมยังมักนำเสนอผู้ใช้งานที่มีลักษณะเหมือนกะนซ้ำ ๆ และตัดโอกาสที่เราจะได้เจอคนที่หลากหลายออกไปเช่นกัน อัลกอริธึมนี้มีชื่อว่า “collaborative filtering” ทำงานด้วยการนำเสนอโปรไฟล์ที่เป็นที่นิยมในขณะนั้นร่วมกับโปรไฟล์ที่เราชื่นชอบ (ปัดขวาให้) ซึ่งเหมือนกับการนำเสนอซีรี่ย์ของ Netflix (Wired, 2023)

สุดท้ายแล้วแอปพลิเคชั่นก็เป็นเครื่องมือหนึ่งที่ช่วยให้เราได้พบผู้คนเพื่อแสวงหาความสัมพันธ์รูปแบบหนึ่ง ๆ เท่านั้น แต่การจะพัฒนาให้ความสัมพันธ์นั้นมีความหมายและมั่นคงยืนยาวเป็นหน้าที่ของเราที่ต้องรับผิดชอบร่วมกัน และการพบเจอผู้คนและความสัมพันธ์ที่ดีก็ไม่ได้มีแค่ในแอปพลิเคชั่นต่าง ๆ เท่านั้น ลองเงยหน้ามองดูรอบตัว คนคนนั้นของเราอาจจะเป็นคนทำขนมในคาเฟ่ที่เราชอบไป เป็นนักร้องในบาร์ที่เราชอบนั่ง หรือคนที่เดินชนไหล่เราบนทางเท้าก็เป็นได้

References

Candiotto, L. (2022). Extended loneliness. When hyperconnectivity makes us feel alone. Ethics and Information Technology, 24(4), 47. https://doi.org/10.1007/s10676-022-09669-4

Her, Y. C., & Timmermans, E. (2021). Tinder blue, mental flu? Exploring the associations between Tinder use and well-being. Information, Communication & Society, 24(9), 1303-1319. https://doi.org/10.1080/1369118X.2020.1764606

Narr, G., & Luong, A. (2023). Bored ghosts in the dating app assemblage: How dating app algorithms couple ghosting behaviors with a mood of boredom. The Communication Review, 26(1), 1-23. https://doi.org/10.1080/10714421.2022.2129949

Thomas, M. F., Binder, A., Stevic, A., & Matthes, J. (2023). 99+ matches but a spark ain’t one: Adverse psychological effects of excessive swiping on dating apps. Telematics and Informatics, 78, 101949. https://doi.org/10.1016/j.tele.2023.101949

Wired. (2019, May 25). Monster Match: The Dating App That Pairs Serial Killers With Like-Minded Psychopaths. Wired. Retrieved from https://www.wired.com/story/monster-match-dating-app/

---

The next ASIA Network Meeting will take place on May 15, 2023, featuring the winning team of the Feminist AI Hackathon that took place in March. The two-person team, Suppanat Sakprasert and Parima Choopungart, will talk about their project, Eudaimonium, which they developed based on the philosophy of Eudaimonia by Aristotle.

การแข่งขันประกวดความคิด “Feminist AI Hackathon” ได้จบลงไปแล้วด้วยดี ตั้งแต่วันที่ 8 มีนาคมที่ผ่านมา ที่โรงแรมแมนดาริน ถนนพระรามสี่ กทม.

ในงานมีทีมเข้าแข่งขันรวมทั้งหมด 8 ทีม มาจากทุกรุ่นอายุ ตั้งแต่นักเรียน ม. 5 จากหลายโรงเรียน มาถึงคนทำงานระดับผู้บริหารระดับกลางของหน่วยงานภาครัฐ รวมไปถึงประชาชนธรรมดาที่สนใจเรื่องบทบาทของปัญญาประดิษฐ์ในการสร้างสรรค์สังคมที่เป็นธรรมและมีคุณภาพ

งานเริ่มต้นขึ้นในช่วงบ่ายของวันอังคารที่ 7 มีนาคม โดย อ. โสรัจจ์ ได้พูดสั้นๆเกี่ยวกับเป้าหมายของการแข่งขัน กับกฎกติกาที่จะใช้ในการตัดสิน จากนั้นทีมต่างๆก็แยกย้ายกันไประดมความคิดของตนเอง และในช่วงบ่ายของวันที่ 8 ก็มานำเสนอแนวคิดของตนเอง

ทีมทั้งแปดที่เข้าแข่งขันประกอบด้วยทีมจากหน่วยงานต่างๆดังต่อไปนี้

ทีมที่หนึ่งมาจากโรงเรียนชลกันยานุกูล จังหวัดชลบุรี ประกอบด้วยนักเรียนชั้น ม. 5 จำนวน 5 คน เสนอไอเดียเรื่องแอพที่ช่วยเหลือผู้หญิง (รวมทั้งผู้ชาย) ที่ทำงานเป็น sex worker โดยแอพชื่อ LUNCH จะแบ่งปันข้อมูล และแจ้งเตือนภัยให้แก่ทั้งผู้ให้บริการและผู้ให้บริการ

ต่อมาก็เป็นทีมที่สอง ซึ่งประกอบด้วยนิสิตระดับปริญญาตรี คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เสนอแอพที่ดัดแปลงเสียงพูด เพื่อแก้ปัญหาด้านอคติทางเพศที่เกิดจากเสียงพูด โดยทีมงานเสนอว่า มีงานวิจัยที่บอกว่าเสียงพูดที่เป็นผู้หญิง เสียงสูงๆหรือเสียงเล็กเสียงน้อย จะได้รับความน่าเชื่อถือน้อยกว่าเสียงที่เป็นแบบผู้ชาย ดังนั้นทีมงานจึงออกแบบแอพที่มุ่งลดอคติของลูกค้า ที่อาจเกิดขึ้นเมื่อได้ฟังเสียงพูดจากระบบเอไอ โดยระบบจะทำการดัดแปลงเสียง เพื่อให้ผู้ฟังหรือลูกค้าเกิดความพอใจ

ทีมต่อไป คือทีมที่สาม ซึ่งมาจากหลากหลายโรงเรียนมารวมกัน ได้แก่โรงเรียนเบญจมราชูทิศ ราชบุรี โรงเรียนสระบุรีวิทยาคม โรงเรียนวินิตศึกษา และโรงเรียนศรัทธาสมุทร โดยแนวคิดที่กลุ่มนี้นำเสนอน่าสนใจมาก คือการตรวจหาคำที่ก่อให้เกิดความไม่เท่าเทียม หรืออคติทางเพศ รวมไปถึงอคติในด้านต่างๆ ทั้งนี้เพื่อให้บรรยากาศของการใช้ภาษาและการติดต่อสื่อสารออนไลน์ เป็นไปด้วยความเป็นธรรมและช่วยเหลือเกื้อกูลกัน แทนที่จะเต็มไปด้วยคำพูดที่มุ่งทำร้ายกัน

ต่อไปเป็นการนำเสนอผลงานของทีมที่สี่ ซึ่งมาจากโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม) ผลงานได้แก่แอพชื่อว่า “Law for All” โดยมุ่งที่จะให้การบริการด้านกฎหมายเข้าถึงประชาชนทุกคน รวมทั้งผู้หญิงด้วย โดยแอพจะช่วยให้คำปรึกษาเรื่องข้อกฎหมายต่างๆ และช่วยทำงานเป็นทนายความเอไอ ในกรณีที่ผู้ใช้มีปัญหาด้านกฎหมายด้านต่างๆด้วย แอพจะทำงานเป็นแชทบอท สามารถพูดคุยกับผู้ใช้และให้คำปรึกษาด้านต่างๆด้านกฎหมายได้

ทีมต่อไปคือทีมที่ห้า ประกอบด้วยชายวัยกลางคนสองท่าน ซึ่งมีความสนใจในงาน Hackathon และได้สมัครเข้ามาร่วมกิจกรรมอย่างแข็งขัน อยู่กับงานตลอดทั้งสองวัน และได้นำเสนอแนวคิดที่น่าสนใจ โดยเสนอแอพชื่อว่า “อ้วน เอไอ” หรือ “Uan AI” ซึ่งทำงานได้หลายอย่าง เช่นสร้างชุมชนที่ช่วยเหลือกันเกี่ยวกับประเด็นด้านเพศและเพศสภาวะ แจ้งเตือนด้วยโค้ดสี เช่นแดง เหลือง เขียว เพื่อให้ผู้ใช้รู้ว่าเวลาค้นคำหรือค้นหาข้อมูลต่างๆในสื่อออนไลน์ จะพบกับอะไรบ้าง โดยสีที่ปลอดภัยที่สุดคือสีเขียว เป็นต้น

ส่วนทีมที่หก ก็เป็นระดับผู้ใหญ่ทำงานแล้วเช่นกัน โดยเป็นทีมจากสำนักงานพัฒนาเทคโนโลยีอวกาศและภูมิสารสนเทศ หรือ GISTDA โดยเนื้อหางานของทีมนี้ก็เป็นเรื่องกฎหมายเช่นกัน ทีมนี้นำเสนอ “ไคฟง แพลตฟอร์ม” เพื่อแก้ปัญหาด้านความเหลื่อมล้ำทางเพศในกฎหมายและใช้การวิเคราะห์ภาษา หรือ Natural Language Processing เพื่อวิเคราะห์ความไม่เท่าเทียมที่มีอยู่ในกฎหมายต่างๆ

ส่วนกลุ่มที่เจ็ด ก็มาจาก คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอีกเช่นกัน แต่กลุ่มนี้นิสิตปริญญาโท กลุ่มนี้เสนอแนวทางแก้ไขปัญหาเรื่องท้องในวัยรุ่นด้วยการพัฒนาแอพ “เพื่อนแท้คุณแม่วัยใส” ลักษณะของแอพจะเป็นแชทบอท ให้คำปรึกษาแก่วัยรุ่นที่เกิดปัญหาตั้งครรภ์ไม่พร้อม เพื่อให้คำปรึกษา คำแนะนำในด้านต่างๆ นอกจากนี้แอพยังช่วยบอกสถานที่ที่จะสามารถทำแท้งได้ กล่าวโดยรวมก็คือแอพจะช่วยเสนอข้อมูลที่จำเป็นในการตัดสินใจของวัยรุ่นเพื่อให้เข้าถึงกระบวนการทำแท้งที่ปลอดภัย

ส่วนทีมสุดท้ายได้แก่ทีมผสมจากศิษย์เก่าหมาดๆจากคณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย กับนักเรียนระดับ high school แห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกา เสนอแพลตฟอร์มสื่อสังคมออนไลน์ ชื่อว่า “Eudaimonium” ซึ่งดัดแปลงมาจากศัพท์ภาษากรีก ‘eudaimonia’ ซึ่งแปลว่า “ความสุข” หรือ “ชีวิตที่ดี” ปัญหาที่แอพนี้ต้องการแก้ไขก็คือ การที่ผู้คนเข้ามามีปฏิสัมพันธ์กันในสื่อสังคมออนไลน์ มักจะมีปัญหาเกี่ยวกับการนำเสนอตัวตนของตนเอง ซึ่งมักจะประกอบด้วยการมีอคติในด้านต่างๆมาจากการนำเสนอตัวตนนั้น ทีมนี้จึงเสนอแอพโซเชียลมีเดียที่ส่งเสริมการติดต่อกันของบุคคลจริงๆ และไม่มีการเสนออคติที่มาจากการเสนอโพรไฟล์ที่ดัดแปลงทำให้เสียความแท้จริงของตัวตนไป

จะเห็นได้ว่าทั้งแปดทีมได้นำเสนอแนวคิดเกี่ยวกับการใช้งานเอไอที่น่าสนใจมากๆทั้งสิ้น ทำให้คณะกรรมการต้องใช้เวลาพอสมควรในการตัดสิน แต่อย่างไรก็ตาม ผลการตัดสินของคณะกรรมการเป็นดังต่อไปนี้

*รางวัลที่หนึ่ง ได้แก่ทีมที่แปด แอพ “Eudaimonium” ได้รับรางวัล 20,000 บาทพร้อมกับเกียรติบัตร

*รางวัลที่สอง ได้แก่ทีมที่สี่ แอพ “Law4All” ได้รับรางวัล 10,000 บาทพร้อมกับเกียรติบัตร

*รางวัลที่สามมีสองรางวัล ได้แก่ทีมที่หก “ไคฟง แพลตฟอร์ม” และทีมที่เจ็ด “เพื่อนแท้คุณแม่วัยใส” ได้รับรางวัลทีมละ 5,000 บาทพร้อมเกียรติบัตร

คณะกรรมการจัดการแข่งขันขอขอบคุณผู้เข้าร่วมการแข่งขันทุกท่าน ที่ได้นำเสนอแนวคิดที่น่าสนใจและเป็นประโยชน์มากๆ ขอบอกว่าทุกทีมมีผลงานดีๆพอๆกันเกือบทุกทีม แต่ด้วยข้อจำกัดของรางวัล ทำให้เราจำเป็นต้องให้รางวัลเฉพาะบางทีมเท่านั้น แนวคิดเหล่านี้อยากให้พัฒนาต่อไปเป็นแอพจริงๆได้ในเวลาอันใกล้นี้

เหตุใดเราจึงต้องพูดเรื่อง “ปัญญาประดิษฐ์สตรีนิยม”?

ไม่สามารถมีใครปฏิเสธได้ว่า ในปัจจุบันเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ (artificial intelligence, AI) ได้เข้ามามีบทบาทอย่างสูงมากในแทบทุกด้านของชีวิต หลายคนอาจคิดว่าเทคโนโลยีนี้ยังอยู่ห่างไกลจากตัวเอง หรือยังมีภาพของปัญญาประดิษฐ์ ซึ่งอาจเรียกย่อๆว่า “เอไอ” จากภาพยนตร์ที่มักวาดภาพเอไอว่าอยู่ในโลกอนาคตอันห่างไกล และดูเหมือนว่าจะไม่มีความเป็นไปได้ที่จะมีบทบาทอะไรในชีวิตประจำวันของเราในเวลานี้ แต่เอไอไม่จำเป็นต้องปรากฏตัวในรูปของหุ่นยนต์ที่มาบุกทำลายโลก หรือคอมพิวเตอร์ที่มายึดอำนาจจากมนุษย์แล้วตั้งตัวเป็นใหญ่ ในทางตรงกันข้ามเรากำลังใช้ประโยชน์จากเอไออยู่ทุกวันในเวลานี้โดยที่เราอาจไม่รู้ตัว เมื่อเราเปิดโทรศัพท์มือถือแล้วเปิดแอพแผนที่เพื่อหาว่าสถานที่ที่เราอยากจะไปอยู่ที่ไหน และจะไปได้อย่างไร ตัวจักรที่ทำงานเพื่อให้คำตอบแก่เรา ก็คือเอไอ หรือเวลาเราเปิดโปรแกรมสื่อสังคมเช่นเฟสบุ๊คหรือทวิตเตอร์ ตัวจักรที่เสนอโฆษณาให้แก่เรา โดยที่โฆษณาเหล่านั้นตรงกับความสนใจของเราอย่างไม่น่าเชื่อ ก็มาจากเอไอเช่นเดียวกัน ยิ่งไปกว่านั้นโปรแกรมเอไอก็ยังนำมาใช้ในส่วนต่างๆของสังคมมากขึ้น เช่นในการตัดสินใจซื้อขายหุ้น บริษัทหลายแห่งได้นำเอาเทคโนโลยีเอไอมาใช้เพื่อซื้อขายหุ้นโดยตรงแทนตัวแทนที่เป็นมนุษย์ นอกจากนี้ก็มีการนำมาใช้ในด้านอื่นๆอีกมาก

การที่เอไอมามีบทบาทมากเช่นนี้ ก็เนื่องมาจากว่าเทคโนโลยีนี้สามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงมากในด้านต่างๆ ลักษณะสำคัญที่ทำให้เอไอแตกต่างจากเทคโนโลยีสารสนเทศอื่นๆก็คือว่า เอไอสามารถคิดได้ด้วยตนเอง ตัวอย่างการซื้อขายหุ้น ตัวการที่ทำหน้าที่ตัดสินใจว่าจะซื้อหรือจะขาย จำนวนเท่าใด ก็เป็นเอไอล้วนๆ โดยมนุษย์เพียงแค่สังเกตการทำงานเท่านั้น ในด้านอื่นๆก็เช่นเดียวกัน ปัจจุบันมีการพัฒนารถยนต์ที่ขับเคลื่อนได้ด้วยตนเอง มนุษย์เพียงแต่บอกรถว่าจะไปไหน แล้วรถก็จะวิ่งไปยังจุดหมายนั้นโดยไม่ต้องมีมนุษย์เป็นผู้ขับ ตัวการที่ขับรถนั้นก็คือเอไอ ซึ่งในรูปแบบที่เอไอทำงานได้เองเต็มที่ จะเป็นตัวตัดสินใจเองว่าจะเลือกเส้นทางใด (การเลือกเส้นทางก็เป็นงานของเอไอตามปกติอยู่แล้วในแอพแผนที่) นอกจากนี้ยังรู้ว่าเมื่อสัญญาณไฟเป็นไฟแดง ก็ต้องหยุด เมื่อมีคนจะข้ามถนนก็ต้องหยุดให้ข้าม ที่เอไอทำเช่นนี้ได้ก็เพราะว่า ในโปรแกรมมีการเรียนรู้กฎจราจรต่างๆ แล้วก็ปฏิบัติไปตามนั้น การทำงานของเอไอมีประสิทธิภาพขนาดที่ว่า มีหลายฝ่ายออกมาบอกว่า ถ้าให้เอไอเป็นผู้ขับรถแทนที่มนุษย์เป็นส่วนใหญ่ อัตราการเกิดอุบัติเหตุจะน้อยลงมากๆ เพราะเอไอจะทำงานตามกฎจราจรตลอดเวลา ไม่มีการละเมิดกฎด้วยเหตุส่วนตัวต่างๆแบบที่มนุษย์ชอบทำ

นอกจากนี้ก็ยังมีการใช้งานเอไอในการตัดสินใจเลือกคนเข้ามาทำงาน บริษัทใหญ่ๆหลายแห่งได้เริ่มให้เอไอเข้ามาช่วยงานของฝ่ายบุคคล โดยให้เอไออ่านเอกสารใบสมัครเข้าทำงาน แล้วคัดเลือกว่าใครควรจะได้รับเข้าทำงาน การตัดสินใจของเอไอก็ขึ้นอยู่กับการดูที่คุณสมบัติต่างๆที่ผู้สมัครเขียนไว้ในใบสมัคร ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเอไอมีความสามารถในการอ่านเอกสาร ตลอดจนทำความเข้าใจ และตัดสินใจด้วยตนเองจากเนื้อหาความเข้าใจเอกสารที่ตนเองอ่าน คุณสมบัติเหล่านี้เคยคิดกันว่าเป็นคุณสมบัติของมนุษย์ทั้งสิ้น และเพียงเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ก็ยากที่จะมีใครจะเชื่อว่าในเวลานี้เครื่องจักรอย่างเอไอ จะมีความสามารถในการอ่านข้อความเป็นเขียนเป็นภาษามนุษย์ และทำความเข้าใจได้อย่างถูกต้อง ยิ่งไปกว่านั้นเอไอก็ยังมีความสามารถในการเขียนข้อความยาวๆเป็นภาษามนุษย์ได้อย่างถูกต้องอีกด้วย หลายคนอาจเคยได้ยินเอไอรุ่นใหม่ที่เรียกว่า ‘ChatGPT’ ซึ่งมีความสามารถมากมายมหาศาล นอกจากจะเขียนบทความได้เอง ยังสามารถตอบคำถามต่างๆได้อย่างน่ามหัศจรรย์

การที่เอไอมีความสามารถมากขนาดนี้ ก็ย่อมทำให้เอไอมีความเป็นไปได้ที่จะสร้างผลกระทบอย่างกว้างขวาง ทั้งในด้านบวกและด้านลบ การทำงานของโปรแกรมซื้อขายหุ้นอาจจะก่อให้เกิดผลเสียอย่างมหาศาลหากไม่กำกับดูแลอย่างรอบคอบ เพราะหากมนุษย์ไว้ใจให้เอไอดูแลการซื้อขายหุ้นและสินทรัพย์ต่างๆเป็นจำนวนมากๆ และหากเกิดผิดพลาดขึ้นมา ผลกระทบจะใหญ่หลวงมาก หรือรถขับด้วยตนเอง ซึ่งปัจจุบันก็ยังไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้งานได้จริงเพราะสังคมยังไม่มั่นใจว่าจะทำงานได้ดีจริงๆตามที่ได้ออกแบบไว้หรือไม่ การที่เอไอสามารถผลกระทบอย่างกว้างขวางมากเช่นนี้ ทำให้หลายฝ่ายเริ่มคิดเกี่ยวกับมาตรการทางจริยธรรมของเอไอ เพื่อกำกับดูแลการทำงานไม่ให้เกิดความเสียหายอย่างกว้างขวาง ซึ่งหากเกิดขึ้นแล้วก็อาจไม่สามารถแก้ไขให้กลับมาเหมือนเดิมได้เลย

นอกจากนี้ประเด็นที่สำคัญมากอีกเรื่องหนึ่งก็คือว่า ในบรรดาผลกระทบทางสังคมที่เอไอสามารถก่อให้เกิดขึ้นได้นั้น ผลกระทบเกี่ยวกับความเป็นธรรมทางเพศ เป็นหนึ่งในประเด็นที่สำคัญมากๆประเด็นหนึ่ง ทั้งนี้เนื่องจากว่าชายและหญิงถือได้ว่าเป็นคนละครึ่งของประชากรที่มาประกอบกันเป็นมนุษยชาติ และก็เป็นที่รับรู้กันมานานแล้วว่า ผู้หญิงตกเป็นฝ่ายที่เสียเปรียบฝ่ายชายมาโดยตลอด ทั้งในด้านโอกาสในการหารายได้ หรือโอกาสในการมีความก้าวหน้าในที่ทำงาน สาเหตุหนึ่งที่เรื่องความเท่าเทียมทางเพศมีความสำคัญก็เพราะว่า สังคมที่ให้ความสำคัญแก่ความเท่าเทียมทางเพศ มักจะเป็นสังคมที่มีความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและสังคมสูงกว่าประเทศที่ไม่ทำเช่นนี้ (อ้างอิง Gita Gopinath, “Gender Equality Boosts Growth and Economic Stability,” https://www.imf.org/en/News/Articles/2022/09/27/sp092722-ggopinath-kgef-gender-korea) นอกจากนี้ยังมีเหตุผลเรื่องความยุติธรรมในสังคมอีกด้วย เนื่องจากไม่ควรมีคนกลุ่มใดในสังคมที่ต้องตกอยู่ในสภาพที่เสียเปรียบตลอดเวลา เพียงเพราะด้วยเหตุผลว่าตนเองเกิดมาเป็นแบบนี้

ดังนั้น เนื่องจากเอไอมีพลังอำนาจสูง สามารถเปลี่ยนแปลงสังคมได้อย่างกว้างขวาง เอไอจึงสามารถสร้างผลกระทบเกี่ยวกับเรื่องความเท่าเทียมทางเพศ ทั้งในด้านที่ส่งเสริมหรือทำลายความเท่าเทียมดังกล่าว อย่างไรก็ตาม ปัญหาในปัจจุบันก็คือว่า เอไอมักจะถูกใช้งานไปในทางที่ดูจะทำลายความเท่าเทียม หรือทำให้ช่องว่างระหว่างกลุ่มเพศ ซึ่งมีอยู่ในสังคมก่อนหน้านี้แล้ว ยิ่งห่างออกจากกันมากขึ้น ตัวอย่างเช่น การใช้เอไอในการคัดเลือกคนเข้าทำงาน สิ่งที่ปรากฏก็คือว่า นอกจากเอไอจะเลือกคนเข้าทำงานตามคุณสมบัติที่อ่านพบได้ในใบสมัครแล้ว ก็ยังเกิดสถานการณ์ที่ว่า ผู้ชายมักจะได้เปรียบมากกว่า เนื่องจากข้อมูลที่ใช้ “สอน” เอไอจะได้มาจากสถานการณ์ทั่วไปในสังคม ซึ่งสถานการณ์ทั่วไปนี้ก็มักจะเป็นสถานการณ์ที่ผู้ชายได้เปรียบมากกว่าอยู่แล้ว (เนื่องจากเป็นความเป็นจริงในสังคม) เอไอก็เลยทำตามสถานการณ์ที่เป็นอยู่ แต่เนื่องจากการที่ผู้ชายเป็นฝ่ายได้เปรียบ เป็นสิ่งไม่ถูกต้องดังที่ได้อภิปรายไปแล้ว เลยมีความจำเป็นต้องแก้ไขการทำงานของเอไอ และส่วนต่างๆในสังคมที่ทำงานอยู่รอบๆเอไอ เพื่อให้เกิดการแก้ไขสถานการณ์ความได้เปรียบเสียเปรียบตรงนี้ เพื่อที่ในท้ายที่สุดเราจะมีสังคมที่ให้ความเป็นธรรมที่แท้จริง

เหตุผลดังกล่าวนี้เป็นเหตุผลหลักที่ตอบคำถามว่า “เหตุใดจึงต้องพูดเรื่อง ปัญญาประดิษฐ์สตรีนิยม?” คำว่า “สตรีนิยม” มีความหมายรวมไปถึงการต่อสู้เพื่อความเป็นธรรมในสังคมในด้านเพศ ดังนั้น “ปัญญาประดิษฐ์สตรีนิยม” ก็คือปัญญาประดิษฐ์หรือเอไอที่มุ่งสร้างความเท่าเทียมหรือความเป็นธรรมด้านเพศ ไม่ใช่ทำในทางตรงข้าม หรือไม่ทำอะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย การที่เอไอมีส่วนในการสร้างความไม่เท่าเทียมให้เกิดขึ้น เช่นในการจ้างงานดังที่กล่าวมา ก็ทำให้เอไอกลายไปเป็นส่วนหนึ่งของปัญหาที่สังคมพยายามจะแก้ แต่การที่เราจะทิ้งเอไอไปเลยก็ไม่ใช่ทางเลือกที่เป็นไปได้ในสังคมปัจจุบัน ดังนั้นทางเลือกที่เหลืออยู่ก็คือ การร่วมกันคิดว่าเราจะออกแบบหรือจัดการกับเอไออย่างไร เพื่อให้เอไอกลายมาเป็นพลังในการสร้างสรรค์สังคมที่เป็นธรรมและมีคุณภาพ แทนที่จะปล่อยไปตามยถากรรม ซึ่งก็มีแนวโน้มว่าหากทำเช่นนั้น เราจะได้สังคมยิ่งมีความแตกต่างทางเพศมากขึ้นไปอีก ในท่ามกลางความพยายามจากหลายฝ่ายที่จะสร้างสังคมที่เป็นธรรม หากเอไอกลายไปเป็นเครื่องมือสร้างความไม่เป็นธรรมไปเสียแล้ว ก็ยากจะแก้ไขได้เนื่องจากเอไอมีบทบาทสูงมากๆดังที่ได้กล่าวมาแล้ว

อย่างไรก็ตาม การที่มีความพยายามในการคิดพูดและทำเกี่ยวกับเอไอสตรีนิยม ก็ไม่ได้หมายความว่า จะทำให้ผู้หญิงกลายมาเป็นฝ่ายมีอำนาจเหนือในสังคม เพราะการทำเช่นนั้นก็ไม่เป็นการสร้างความเท่าเทียมกันแต่อย่างใด และไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ถาวรใดๆได้ สิ่งที่เราต้องการคือสังคมที่มีความเป็นธรรม ซึ่งในหลายกรณีสังคมที่เป็นธรรม ก็ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นสังคมที่ “ตาบอด” ในเรื่องเพศ เพราะบางทีการที่เรา “ตาบอด” หรือมองไม่เห็นหรือมองข้ามความแตกต่างทางด้านเพศไปเลย ก็อาจเป็นการสืบทอดความได้เปรียบหรือการมีอำนาจของกลุ่มผู้ชายไปก็ได้ ตัวอย่างก็มีเช่น ในการออกแบบเทคโนโลยีอย่างอื่น เช่นเทคโนโลยียานยนต์ มักจะมีการออกแบบให้แก่ผู้ชายเป็นหลัก เพราะผู้ชายในอดีตมักอยู่ในสถานะที่ได้เปรียบ มีงานทำ มีรายได้ คนออกแบบรถจึงมักจะมีผู้ชายอยู่ในใจเวลาออกแบบรถ เช่นรถในสมัยก่อนมีที่จุดบุหรี่ แล้วการออกแบบภายในก็คำนึงถึงร่างกายโดยเฉลี่ยของเพศชายเป็นหลัก กระบวนการออกแบบเช่นนี้อาจมาจากการที่ผู้ออกแบบมองไม่เห็น หรือมองข้าม ความเป็นจริงที่ว่าปัจจุบันผู้หญิงขับรถมากขึ้นเรื่อยๆ และผู้หญิงต้องปรับตัวมากกว่าผู้ชายเวลาขับรถ วิศวกรที่ออกแบบรถอาจจะคิดว่าตนเองมีความ “มืดบอด” ในด้านเพศ คือไม่สนใจว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายจะมานั่ง แต่การที่สภาพสังคมโดยรวมมีแนวโน้มที่จะให้ผู้ชายเป็นฝ่ายได้เปรียบอยู่ก่อนแล้ว ก็เป็นไปได้ว่าทำให้วิศวกรคิดไปได้ว่า การออกแบบถึงแม้ว่าจะไม่คิดว่าสำหรับผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่การออกแบบก็ทำไปโดยอาจไม่รู้ตัว หากเป็นเช่นนี้จริงก็เท่ากับการ “มืดบอด” ไม่เห็นลักษณะพิเศษของกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งในสังคม อาจเป็นเหตุทำให้ความไม่เป็นธรรมถูกสืบทอดออกไปก็ได้ ในทำนองเดียวกัน เอไอที่ “มืดบอด” ในด้านความแตกต่างระหว่างเพศ ก็อาจจะถูกใช้ไปเพื่อสืบทอดความไม่เท่าเทียมกันเช่นนี้ได้เช่นเดียวกัน ตัวอย่างของเอไอที่อ่านใบสมัครงานแล้วเลือกผู้ชายเป็นหลัก ก็อาจจะผลิตขึ้นมาโดย “มืดบอด” คือไม่สนใจเรื่องความแตกต่างทางเพศ อ่านใบสมัครโดยไม่สนใจว่าใครเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่เนื่องจากชุดข้อมูล (dataset) ที่ป้อนเข้ามาให้เอไอ มีอคติหรือความไม่เท่าเทียมกันอยู่ในนั้นอยู่แล้ว ผลก็คือเอไอที่ “มืดบอด” ก็เลยผลิตซ้ำความไม่เท่าเทียมนั้นๆออกมาตามที่เป็นอยู่ในสังคม

ดังนั้น เป้าหมายหลักของ “เอไอสตรีนิยม” ก็คือนอกจากจะเสนอแนวทางในการพัฒนาเอไอที่สร้างความเป็นธรรมในสังคมแล้ว ยังมุ่งเปลี่ยนแปลงสังคมและกระแสสำนึกของผู้คนในสังคมเองอีกด้วย เอไอไม่สามารถทำงานได้โดยปราศจากการมีความสัมพันธ์ในด้านต่างๆกับผู้คนในสังคม รวมถึงกลุ่มต่างๆในสังคมและบริบทอื่นๆ การเปลี่ยนแปลงเอไออย่างได้ผลจึงจำเป็นต้องพิจารณารวมไปถึงการเปลี่ยนแปลงสังคมด้วย เราจำเป็นต้องทำเช่นนี้ เพราะหากไม่ทำอะไรเลย เอไอก็จะกลายเป็นเครื่องมือของฝ่ายผู้มีอำนาจ ไม่ว่าจะเป็นอำนาจทุนหรืออำนาจทางการเมือง เพื่อสืบทอดและขยายอำนาจของตนเอง ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นสังคมที่เป็นธรรมก็ไม่สามารถเกิดขึ้นจริงได้

Room 814 Mahachakri Building, Faculty of Arts, Chulalongkorn University,

Monday, February 27, 2023, 1-2.15 pm

Topic: “Rethinking McMindfulness from an East Asian Perspective (co-authored with Joseph Sta Maria)”

Matthew Dennis is an assistant professor in ethics of technology at TU Eindhoven, specialising in artificial intelligence and persuasive technologies. He is also Senior Research Fellow in Ethics of Socially Disruptive Technologies with the ESDiT consortium. He has held visiting positions at the University of Oxford’s Institute for Ethics in Artificial Intelligence (2023), University of Amsterdam’s Institute for Advanced Studies (2022), University of Cambridge’s Centre for the Future of Intelligence (2020). He is also a researcher at Erasmus Centre for Data Analytics for a Horizon Europe project on algorithmic fairness, “Fairness and Intersectional Non-Discrimination in Human Recommendation” (FINDHR). His research focuses on how we can live well with emerging and future technologies (data-driven algorithms, recommender systems, virtual assistants, wearables, apps), as well as how the use of these technologies is affected by gender, income, and intercultural factors. So far he has published 20 research papers, including articles in Journal of Value Inquiry, Philosophy & Technology, Ethics & Information Technology, Science & Engineering Ethics, Journal of Applied Philosophy, Digital Society, Journal of Moral Education, Journal of Social Epistemology, Journal of Mind & Society, and book chapters by Bloomsbury, Routledge, and Springer. I’ve been fortunate to collaborate with several non-academic partners, including Royal Bank of Scotland & Natwest Group on fairness in algorithmic credit-scoring, Amsterdam Institute for Advanced Metropolitan Solutions on autonomous vehicles, and EIT Digital on gender stereotypes in self-care apps. 

About the Talk

Mindfulness apps are increasingly popular in the self-care app market. Since 2018, when Apple announced that self-care apps were the App Trend of the Year, the popularity of these products has increased exponentially (Apple 2018). Nevertheless, many mindfulness apps have also been accused of “McMindfulness,” a catch-all term to signify their superficiality and propensity to make users subservient to the socioeconomic status quo (Hyland, 2017, Purser, 2019, Slunecko and Clouba, 2021). Critics of McMindfulness contend that mindfulness apps merely serve as palliatives that help people cope and integrate with unjust structures, instead of aiding them in evaluating and critiquing these structures. This is because the meditative practices promoted by McMindfulness apps are devoid of any ethical orientation (Cannon, 2016, Simão, 2019). In contrast to this, the non-Western traditions (Buddhism, Confucianism) from which mindfulness originated understood meditative practices as having a necessary and distinctive ethical orientation (Garfield, 2017, Peng and Zhang, 2022). In other words, mindfulness apps threaten to make users less sensitive to unjust socio-ethical contexts by promoting practices that result in an amoral and asocial state of mind (Leggett, 2022). For this reason, there have been numerous calls from the critics of McMindfulness for a more ethical and socially critical formulation of mindfulness (Stanley, 2012, Magee, 2016, Walsh, 2016, Leggett, 2022). Some scholars claim that this can be achieved if mindfulness practices promoted by apps return to their originary ethical principles (Purser and Loy, 2013, Hyland, 2017). However, there are those that argue that, even from the Buddhist perspective, mindfulness practices were never meant to evaluate socio-ethical issues or structures (Repetti, 2016, Analayo, 2020). This article aims to respond to McMindfulness critics. While the Buddhist tradition is useful, the article argues that Confucian philosophy can be a more ready resource for formulating an ethical and socially critical mindfulness practice. This is because Confucianism has an explicitly morally-imbued and inquisitive conception of mindfulness (Tiwald, 2018, Tan 2019, 2021). The article will explore how Confucian ideas on mindfulness can offer insights for improving the design of the next generation of mindfulness apps such that they avoid the pitfall of McMindfulness, and instead help actuate mindfulness’s socio-ethical potential. Keywords: Mcmindfulness, Confucianism, Buddhism, Mindfulness app.

For more information contact jerdonly AT gmail.com

*ประกาศ เนื่องจากทีมที่แจ้งความจำนงสมัครมาร่วมแข่งขัน มีมากกว่าที่ประมาณการไว้ โครงการจึงขอปิดการรับสมัคร ภายในเวลา 14.00 น. วันนี้ (28 กุมภาพันธ์)*

โครงการ “Feminist AI Hackathon 2023”

7-8 มีนาคม พ.ศ. 2566

หลักการและเหตุผล

ในปัจจุบันการใช้งานจากปัญญาประดิษฐ์ หรือ artificial intelligence (AI) ได้เข้ามามีบทบาทอย่างกว้างขวางและลึกซึ้งในหลายๆส่วนของสังคมและของชีวิตของผู้คน การใช้งานดังกล่าวนี้ก่อให้เกิดผลกระทบอย่างมหาศาล ทั้งในด้านที่เป็นประโยชน์ดังที่เห็นกันโดยทั่วไป แต่อีกด้านหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กัน ก็คือผลกระทบในด้านลบของปัญญาประดิษฐ์ ผลกระทบดังกล่าวได้แก่การที่ปัญญาประดิษฐ์ก่อให้เกิดความลำเอียงหรืออคติในการตัดสินใจต่างๆ ที่ใช้ปัญญาประดิษฐ์เป็นเครื่องมือหลักในการตัดสินใจ และความลำเอียงหรืออคติที่สำคัญมากประการหนึ่งได้แก่ความลำเอียงด้านเพศ มีปรากฏเช่นการตัดสินใจโดยปัญญาประดิษฐ์ มักจะให้ผู้ชายได้ประโยชน์มากกว่าผู้หญิง เช่นในการให้กู้ ก็มักจะทำให้ผู้ชายได้โอกาสในการได้กู้มากกว่า หรือในการสมัครงาน ก็มักจะทำให้ผู้ชายมีโอกาสได้งานมากกวา แม้ว่าคุณสมบัติจะเทาๆกับผู้หญิงก็ตาม

            ด้วยเหตุนี้ โครงการ Feminist AI Hackathon จึงถือกำเนิดขึ้นเพื่อร่วมแก้ไขปัญหาดังกลาว โดยโครงการนี้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการ Incubating Feminist AI – https://aplusalliance.org/ ซึ่งได้รับการสนับสนุนจาก International Development Research Centre (IDRC) ประเทศแคนาดา

รูปแบบของ Hackathon

            รูปแบบของ Hackathon จะประกอบด้วยการเข้าร่วมรับฟังการอบรมเกี่ยวกับความรู้ความเข้าใจพื้นฐานเกี่ยวกับประเด็นทางจริยธรรมและทางสตรีนิยมในปัญญาประดิษฐ์ ตามมาด้วยการชุมนุม Hackathon เป็นเวลาสองวัน โดยทีมที่นำเสนอผลงานที่โดดเด่นจะได้รับรางวัลจากคณะกรรมการ

วันเวลา

• เปิดรับสมัคร 15 – 28 กุมภาพันธ์ 2566
• จัดอบรมความรู้พื้นฐาน (ทางออนไลน์) 1 – 2 มีนาคม 2566 (ทีมที่สมัครเข้าร่วมแข่งขันต้องเข้าฟังตรงนี้ จึงจะมีสิทธิ์เข้าร่วม Hackathon)
• ประกาศรายชื่อทีมที่มีสิทธิเข้าร่วมการแข่งขัน 3 มีนาคม 2566
• Feminist AI Hackathon 7 – 8 มีนาคม 2566
• ประกาศรางวัล   8 มีนาคม 2566

โจทย์ของ Hackathon

            “เราจะออกแบบแอพที่ใช้ปัญญาประดิษฐ์ที่ใช้งานด้านในด้านหนึ่ง และที่ส่งเสริมความเท่าเทียมกันของสังคมโดยเฉพาะเรื่องความเท่าเทียมกันทางเพศได้อย่างไร?”

ผลลัพธ์ที่มุ่งหวัง

            แนวคิดที่ละเอียดพอสมควรในการพัฒนาแอพ ประกอบด้วย วัตถุประสงค์ของแอพ แผนผังการทำงานของแอพ การทำงานของแอพ และรายละเอียดว่าแอพนี้จะช่วยส่งเสริมหรือแก้ปัญหาความลำเอียงหรืออคติในสังคมไปควบคู่กับวัตถุประสงค์หลักของแอพได้อย่างไร

นวัตกรรมด้านปัญญาประดิษฐ์ที่มุ่งเน้นการสร้างความเป็นธรรมระหว่างเพศ และการแก้ไขปัญหาความเหลื่อมล้ำทางเพศ ในรูปของ Application โดยผู้เข้าแข่งขันต้องสามารถชี้แจงประเด็นต่างๆ ดังนี้

1) ระบุวัตถุประสงค์ว่าจะพัฒนานวัตกรรมอะไร และใครจะได้ประโยชน์จากสิ่งที่พัฒนาขึ้น/อย่างไร

2) ระบุปัญหาอคติทางเพศที่เคยเกิดขึ้นจากการพัฒนานวัตกรรมในลักษณะเดียวกัน ซึ่งการพัฒนานวัตกรรมในครั้งนี้จะช่วยแก้ปัญหาดังกล่าวได้

3) ระบุวิธีการ (Solution) ในการพัฒนานวัตกรรม ในรูปของ Application โดยวิธีการที่นำเสนอต้องสามารถนำไปใช้ในการพัฒนา Application ได้จริง

4) ระบุการคาดการณ์ผลลัพธ์จากการนำนวัตกรรมดังกล่าวไปปรับใช้จริง

5) ระบุข้อจำกัด/ปัญหาอุปสรรคที่คาดว่าจะเกิดขึ้นจากการนำนวัตกรรมดังกล่าวไปปรับใช้จริง พร้อมทั้งข้อเสนอแนะในการปรับปรุงแก้ไขในระยะต่อไป

การนำเสนอ

            นำเสนอเป็นโพสเตอร์ โดยทีมงานมานำเสนออยู่หน้าโพสเตอร์ของตนเอง และมีทีมอื่นๆกับกรรมการมาร่วมฟัง

•          แข่งขันเป็นทีม ทีมละ 2-5 คน

•          แต่ละทีมนำเสนอไอเดียบน Flipchart ที่จัดเตรียมไว้ ครอบคลุมทั้ง 5 ประเด็น ดังนี้

1) ระบุวัตถุประสงค์ว่าจะพัฒนานวัตกรรมอะไร และใครจะได้ประโยชน์จากสิ่งที่พัฒนาขึ้น/อย่างไร

2) ระบุปัญหาอคติทางเพศที่เคยเกิดขึ้นจากการพัฒนานวัตกรรมในลักษณะเดียวกัน ซึ่งการพัฒนานวัตกรรมในครั้งนี้จะช่วยแก้ปัญหาดังกล่าวได้

3) ระบุวิธีการ (Solution) ในการพัฒนานวัตกรรม ในรูปของ Application โดยวิธีการที่นำเสนอต้องสามารถนำไปใช้ในการพัฒนา Application ได้จริง

4) ระบุการคาดการณ์ผลลัพธ์จากการนำนวัตกรรมดังกล่าวไปปรับใช้จริง

5) ระบุข้อจำกัด/ปัญหาอุปสรรคที่คาดว่าจะเกิดขึ้นจากการนำนวัตกรรมดังกล่าวไปปรับใช้จริง พร้อมทั้งข้อเสนอแนะในการปรับปรุงแก้ไขในระยะต่อไป

•          นำเสนอแนวคิดให้แก่กรรมการผู้ตัดสิน เพื่อประเมินคะแนน

•          หลังจากกรรมการให้คะแนน ผู้ที่ได้รับคะแนนสูงสุด 1-2 อันดับแรกจะได้รับรางวัล

วิธีการสมัคร 

• หัวหน้าทีมสมัครผ่านอีเมล์   cstsarts@gmail.com  ภายในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2566

• เอกสารที่ต้องส่งทางอีเมล์ ประกอบด้วย รายชื่อทุกคนในทีม เบอร์โทรศัพท์ อีเมล์ อาชีพ สถานที่ทำงาน หรือ สถานศึกษาหรือ ที่อยู่ ในปัจจุบันของทุกคนในทีม

คุณสมบัติของทีมที่จะเข้าร่วมแข่งขัน

1. มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับนวัตกรรมด้านปัญญาประดิษฐ์
2. มีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับปัญหาความไม่เป็นธรรมระหว่างเพศ อันเกิดจากการนำปัญญาประดิษฐ์ไปปรับใช้
3. สมัครเป็นทีม ทีมละ 2-5 คน โดยทุกคนในทีมต้องมีคุณสมบัติตามข้อ 1 และข้อ 2

รางวัล

            ชนะเลิศ ทุนการศึกษา 20,000 บาท พร้อมเกียรติบัตร

            รองชนะเลิศ ทุนการศึกษา 10,000 บาท พร้อมเกียรติบัตร

กำหนดการจัดกิจกรรม

Feminist AI Hackathon

วันที่: 7-8 มีนาคม 2566   เวลา: 10.00-17.00    สถานที่: ห้องบุษบา โรงแรมแมนดาริน กรุงเทพ(สามย่าน)

วันที่: 7 มีนาคม 2566  

10.00-12.00   :        -ผู้เข้าประชุมลงทะเบียน ณ ห้องบุษบา โรงแรมแมนดาริน

-ผู้เข้าประชุมรับประทานอาหารว่าง และพูดคุยเพื่อทำความรู้จักกัน

12.00-13.00   :        รับประทานอาหารเที่ยงร่วมกัน ณ ห้องอาหารของโรงแรม

13.00-13.30   :        พิธีเปิดงาน Feminist AI Hackathon

13.30-14.30   :        ผู้เชี่ยวชาญด้านปัญญาประดิษฐ์ กล่าวแนะนำการแข่งขัน วิธีการตัดสินให้รางวัล และนำเสนอกรณีศึกษาที่น่าสนใจ

14.30-14.45   :        รับประทานอาหารว่าง

15.00-16.30   :        ผู้เข้าแข่งขันแต่ละทีมร่วมกันออกแบบนวัตกรรมด้านปัญญาประดิษฐ์

16.30-17.00   :        -ผู้เชี่ยวชาญด้านปัญญาประดิษฐ์ เข้าไปสังเกตและพูดคุยกับแต่ละทีมและให้คำแนะนำ

-ผู้เชี่ยวชาญด้านปัญญาประดิษฐ์ กล่าวสรุปภาพรวมของกิจกรรมในวันนี้

18.00-20.00   :        รับประทานอาหารเย็นร่วมกัน ณ ห้องอาหารของโรงแรม

วันที่: 8 มีนาคม 2566  

10.00-12.00   :        -ผู้เข้าประชุมลงทะเบียน ณ ห้องบุษบา โรงแรมแมนดาริน

-ผู้เข้าประชุมรับประทานอาหารว่าง และทำกิจกรรมตามอัธยาศัย

12.00-13.00   :        รับประทานอาหารเที่ยงร่วมกัน ณ ห้องอาหารของโรงแรม

13.00-13.30   :        ผู้เชี่ยวชาญด้านปัญญาประดิษฐ์ กล่าวถึงกิจกรรมของวันที่ผ่านมาและกิจกรรมที่จะเกิดขึ้นในวันนี้

13.30-14.30   :        ผู้เข้าแข่งขันแต่ละทีมร่วมกันนำนวัตกรรมด้านปัญญาประดิษฐ์ที่ออกแบบไว้ พัฒนาเป็นรายละเอียดบน Flipchart ให้สอดคล้องกับ เกณฑ์การให้คะแนน และเตรียมนำเสนอต่อกรรมการ

14.30-14.45   :        รับประทานอาหารว่าง

15.00-16.00   :        ผู้เข้าแข่งขันแต่ละทีมนำเสนอรายละเอียดบน Flipchart ต่อกรรมการ

                           (ทีมละ 10-15 นาที)

15.00-16.30   :        ผู้เชี่ยวชาญด้านปัญญาประดิษฐ์ประเมิน ให้คะแนน ประกาศผลการตัดสิน

16.30-17.00   :        พิธีมอบรางวัลและปิดงาน Feminist AI Hackathon

หมายเหตุ

1. ขอให้ผู้เข้าแข่งขันทุกท่านนำสำเนาบัตรประชาชนมาคนละ 1 ใบ เพื่อมารับค่าตอบแทน/รางวัล หลังสิ้นสุดการจัดกิจกรรม
2. ขอให้ผู้เข้าแข่งขันทุกท่านมาถึง ณ ห้องบุษบา โรงแรมแมนดาริน และลงทะเบียน ไม่เกิน 10.30 น. ของแต่ละวัน
3. ผู้เข้าแข่งขันท่านใดต้องการที่พักค้างคืนวันที่ 7 มีนาคม ขอให้แจ้งล่วงหน้าทางอีเมล์ CSTSARTS@gmail.com ไม่เกินวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2566 เพื่อให้ทางเราสำรองที่พักให้โดยไม่มีค่าใช้จ่าย (แต่หากไม่แจ้งล่วงหน้าภายในกำหนดเวลาดังกล่าว ทางเราจะไม่สำรองค่าที่พักให้)

The sixth episode of the Asia Network Meetings of the “Incubating Feminist AI Project” will take place on Thursday, January 19, 2023 at 3.00pm Thailand time (UBC +7) on Zoom.

Speaker: Dr. Stephanie Dimatulac Santos

Topic: “Labors of Artificial Artificial Intelligence: Case Studies from the Philippines”

Duration: 90 minutes (3pm to 4.30pm)

About Stephanie:

Dr. Stephanie Dimatulac Santos is an Assistant Professor of Gender, Women, and Sexualities Studies at the Metropolitan State University of Denver. Her interdisciplinary research employs ethnography, cultural analysis, and computational humanities to study the flows of labor and capital between Southeast Asia and the Global North. She has a PhD in Gender Studies from UCLA and is currently a Fulbright ASEAN Research Fellow with the Center for Science, Technology, and Society at Chulalongkorn University

Zoom info:

https://chula.zoom.us/j/91540574886?pwd=RXpuMVM3UjkxdThhQjRENWpTcEZZZz09

Meeting ID: 915 4057 4886

Password: 394876

Papers are being called for the upcoming 26th Annual Meeting of the Philosophy and Religion Society of Thailand (PARST), from December 16 – 18, 2022 at Chulalongkorn University. The time zone of the Meeting will be Bangkok time zone, which is 7 hours ahead of GMT in winter.

Papers on any topics in philosophy or religious studies are welcome. However, the advertised theme of this year’s Annual Meeting is “Political Philosophy”.

Papers should be between 10- 15 pages and must be submitted to us on or before November 15, 2021. The reference style is APA. Notification to authors will be sent by November 30.

Papers can be submitted either in English or Thai. We will separate English-speaking and Thai-speaking paper presenters in separate rooms or sessions.

We will hold the conference both in online and onsite formats. Those whose papers are accepted but cannot travel to the Chula campus are encouraged to present their papers online instead.

Those whose papers are selected for presentation will be invited to submit a revised version for possible inclusion in the Journal of the PARST after the Meeting.

Registration Fees

International presenters (attending online from outside of Thailand): 30 US Dollars

Domestic presenters: 1,200 Baht (Non-members), and 1,000 Baht (Members)

Online participants only: 500 Baht

Important Dates

Deadline for submitting a paper – November 15, 2022

Notification of acceptance/rejection – November 30, 2022

26th Annual Meeting – December 16 – 18, 2022

Venue

Sasa International House, Chulalongkorn University

Please send your papers to Dr. Theptawee Chokvasin, Executive Member of the PARST, at dr.theptawee AT yahoo.com.

Questions about everything related to the organization of the conference can be directed to Dr. Jerd Bandasak, at jerdonly AT gmail.com.

The 5^th Asia Network Meeting of the Southeast Asia Hub of the “Incubating Feminist AI Project” will be held on Monday, August 22, 2022 on Zoom. The speakers are Eleonore Fournier-Tombs and Matthew Dailey.

Date and time: August 22, 2022 8 pm to 9.30 pm Bangkok time on Zoom

Topic: “Gender-sensitive AI Policy in Southeast Asia”

Eleonore Fournier-Tombs is a senior researcher at UNU-Macau with an interest in data and technologies for sustainable development. During her career, she has worked as a data scientist throughout the United Nations system and conducted research at the intersection of technology and gender, migration, democracy and health.

Matthew N. Dailey is Professor of Computer Science at Asian Institute of Technology, Thailand. His research interest lie in machine vision and learning, especially as applied to mobile robot perception and navigation. Robotics and intelligent systems together have the potential to revolutionize the way we live and work, keeping us safe, keeping us healthy, and eliminating dangerous and tedious tasks from our lives.

Registration link: 

https://chula.zoom.us/meeting/register/tJwkf-2prjIrG9KTqHJMX_odKMZKDEXxkqxe

Thanks a lot.